It has been a while...
Door: GwennyMeetsSpain
Blijf op de hoogte en volg Gwen
23 Mei 2012 | Spanje, Salamanca
Spanjaarden zijn erg religieus. Ze bidden, geloven en gaan naar de kerk. Dus als buitenlander en complete atheïst besloot ik eens een kijkje te nemen bij een kerkdienst. Pluspunt: de kerk weergalmt, dus het is nootzaak voor de priester om rustig te spreken en goed te articuleren. De onderwerpen zijn ook niet compleet aan het toeval overgelaten, het zal vast iets te maken hebben met die meneer die de aarde in zes dagen geschapen heeft. Ik neem achter in de kerk plaats en vouw mijn ziel open met de hoop bekeerd te kunnen worden. Mijn linkerhand drukt tegen mijn rechter en komen samen ter hoogte van mijn borst. Er is nog wel iets over van mijn christelijke basisvorming. Voor mij zit een vrouw in een bondjas. Haar haar is perfect getoupeerd en haar lippen kleuren rood. Ze heeft geen problemen haar handspiegeltje te negeren gedurende de kerkdienst. De verleiding is wel groot, maar in het huis van god is ze tijdelijk streng gelovig en er van overtuigd dat uiterlijk geen rol speelt. Jezus houdt tenslotte van iedereen en daar is geen Dior parfum voor nodig. Naast haar zit een man met afgetrapte gympen en een trainingsbroek van Reebok. Hij staart voor zich uit. Ik vraag me dan altijd af ‘ waar denkt hij aan’ Zou hij zonden hebben of diepe geheimen? Je merkt aan zijn lichaamshouding dat hij mevrouw bondjas het liefste zou ontwijken. Zij zou hem het liefste in het openbaar wat geld aanbieden. Niet zo zeer als liefdadigheidsmiddel, nee meer als de ‘Rotary spirit’. ‘het vervelend vinden dat het allemaal zo oneerlijk verdeeld is in het leven, maar ach wat maakt het eigenlijk uit want ik ben goed getrouwd en mijn man heeft een advocaten kantoor dat geweldig goed loopt door alle echtscheidingen van mijn ‘bridge-clubje’ Liederen worden ingezet en ik probeer mee te neuriën, maar beter wordt het er niet op. Ook zo apart, normaal durven mensen niet te zingen. Een avondje karaoke kan alleen leuk zijn na 3 flessen wijn, want anders heeft men het lef niet om op het podium te staan en in de kerk zingt iedereen luidkeels mee. Alsof ze net te horen gekregen hebben dat zingen je banksaldo laat toenemen. De kerkdienst loopt af en de mensen gaan naar buiten. Ze zijn nog niet één stap uit de kerk uit de kerk verwijderd en hun ware aard komt weer naar boven. Mevrouw bondjas grijpt naar haar handspiegel en werkt haar lippenstift bij, meneer Reebok steekt meteen een peuk op en alle andere mensen weten niet hoe snel ze weg moeten zijn. En daarom heb ik een hekel aan de kerk! Niet de kerk op zichzelf, maar die walgelijke figuren die driekwartier per week christenen zijn en de rest van de tijd spenderen aan ‘precies het tegenover gestelde, dan de kerk wilt dat ze zijn’ doen. Paradoxe schurken…
De maaltijd, altijd een ontmoetingsplek tussen de bewoners van de residentie. Aan de hoofdtafel zitten de schreeuwers. Zij zorgen ervoor dat er nooit een stilte valt in de eetkamer. De tafel wordt geleid door twee jongens. Beide staan ze aan de andere kant van het hekje. Het haar is altijd piekfijn in orde en samen runnen zij de eettafel waar voor de rest nog negen dames aanzitten. Aan de andere tafel zitten de jongens met een paar meiden. Een meid heeft een koeien ring door haar neus en de ander draagt drett-logs. Deze tafel is hel en ik zal je uitleggen waarom. Er zijn paar dingen die mijn humeur volledig verknallen: 1. Regen tijdens het fietsen 2. Een slechte haardag en 3. Het horen eten van mensen. Nu is deze laatste van toepassing op tafel nummer twee. Ik kan er zo ongelofelijk pissig van worden. Waarom neemt iemand het recht in handen om mijn eetlust te bederven. Waarom moet ik horen wat er gegeten wordt en waarom moet ik horen dat je niet aan je glas water kan nippen, maar het volledig slurpt alsof je in dagen niets gedronken hebt. Wat is er mis met die Spanjaarden, is er een genetische aanleg voor het niet kunnen sluiten van de boven en onder lip? Er zijn wel eens mensen neergestoken om mindere zaken…
Men zegt, van fouten moet je leren. Ik zeg: Ben je van plan fouten te maken, neem dan een goede verzekering en eet soep aan de tafel! Want soep eten aan tafel helpt je veel tijd te besparen in het ziekenhuis en het medische centrum. Ook scheelt het een hoop gezeik met de Europeesche verzekering en je houd er geen ‘jugendstil achtige’ vormen aan over op je onderbeen.
Ondertussen ben ik verhuisd naar een nieuwe residentie. Een privé badkamer en balkon klonk zo slecht nog niet en kennelijk schijnt de ‘beschaafde’ Spanjaard toch te bestaan. Ik woon in een kippenhok met alleen maar meiden. Spaanse vrouwen maken heel veel lawaai. Ze zeggen dat het iets met temperament te maken heeft, iets wat wij duffe Nederlanders niet hebben en ook niet zullen begrijpen. Maar temperament is eigenlijk een volume knop. Draai h’m naar rechts en je bent Spanjaard, draai h’m naar links en je bent een kansloze Nederlander. Maar wat ook met temperament samen gaat is haar groei. Heel veel Spaanse vrouwen hebben een ontzettende haargroei op hun onderarmen. Dat is hier kennelijk heel normaal aangezien geen enkele vrouw moeite doet om het te verwijderen. Scheren, bleken, harsen, ontharingscrème het is tegenwoordig zo makkelijk, maar neen! Kennelijk hebben ze hier een sterke maag, moet ook wel door al die teringzooi die ze eten.
Ik woon aan de centrale winkelstraat die leidt naar Plaza Mayor. Beneden staat iedere dag een fluitspeler. Het is een junk met drie ringen door zijn neus en vijf door zijn oren. De rest week ik niet zeker… Met zijn getatoeëerde lijf blaast hij op een klein fluitje waar een leuke melodie uitkomt….Nouja leuk, in het begin in het leuk. Maar als je aaaaaaltijd datzelfde verschrikkelijke deprimerende suïcidale compleet verloederde deuntje hoort tussen 8 en half 10 ’s avonds, geloof me dan geniet je er niet meer van. En als je geluk hebt wilt hij tussen de middag ook nog wel een toegift van een uur geven. Dus ik tilde mijn bureau stoel op en gooide h’m over mijn balkon en kwam terecht op…Nee dit wilde ik graag doen ja, maar ik had ’t lef niet. Hij is ook maar een mens met vlees en bloed die zijn geld op een eerlijke manier probeert te verdienen …en het vervolgens opsnuift. Oké, volgende keer zal ik mijn bureaustoel wel naar beneden flikkeren.
Mijn sportschool is ronduit kansloos. De apparaten zijn veruit geen familieleden van Techno Gym en worden aangedreven door doorgeroeste kettingen. Alles kraakt en piept en de loopband is er voor diegene die suïcidaal zijn. Ik houd zelf heel erg van fietsen, maar ik schaam me werkelijk dood als ik op dat ding ga zitten. Het klinkt alsof een tank over het kiezelpad naar de voordeur van de buurvrouw rijdt. En dat 40 minuten lang. En mocht je in een sportieve bui zijn en de versnelling zwaarder willen zetten, dan stort het gebouw in. Dan maar naar de losse gewichten. Je zou denken dat daar vrij weinig mis mee kan zijn. Dus je hebt een soort handvat en aan weerszijde zitten ronde schijven die wat wegen. Wist je dat die schijven ook van de handvat afkunnen vallen?! Dat kan! En gelukkig heb ik dat deze keer niet zelf hoeven ondervinden. “Meneer met de grote bovenarmen, ik was u echt niet opzettelijk aan het uitlachen en ik wens u veel sterkte toe met uw grote teen’
Iedere sportschool heeft zo’n ‘all round’ zaal, aerobic, boksen, bejaarden fitness en zo ook mijn sportschool. Deze zaal mag iedereen gebruiken ook wanneer er geen lessen worden gegeven. De zaal is vrij centraal aanwezig en omgeven door glazen wanden, dus perfect amusement tijdens het bankdrukken. Zo namen er vorige week drie compleet kansloze figuren de zaal in beslag. Twee jongens die een poging deden tot dansen en een gast met een ‘Alain Clark’ petje op die zijn leven besteedt aan het spelen op de dwarsfluit. Nu was het idee dat de fluitspeler zou spelen en die twee andere dodo’s, die zouden er op gaan dansen. Maar er kwam al snel opspraak, want één van de twee dansers ,die sowieso homo is, moest zichzelf 20 minuten lang opwarmen doormiddel van een mp3 speler met ‘the greatest hits of ABBA’ en dat heeft de hele sportschool geweten. Met zijn lichtelijk erotische en zijn heupwiegende bewegingen was het voor de aanschouwer allang duidelijk dat deze jongen aan de andere kant van het hekje staat. Vervolgens ging ook die andere knul zich met de bewegingen bemoeien en de fluitspeler begon ook maar eens te blazen. Het was werkelijk het niveau van de jostieband waar normaal 25 verstandelijk gehandicapten voor nodig zijn, maar zij slaagde er met z’n drieën in om tot dit belachelijke resultaat te komen. Bedankt voor het schouwspel heren, maar liever niet tot ziens!
De maaltijd, altijd een ontmoetingsplek tussen de bewoners van de residentie. Aan de hoofdtafel zitten de schreeuwers. Zij zorgen ervoor dat er nooit een stilte valt in de eetkamer. De tafel wordt geleid door twee jongens. Beide staan ze aan de andere kant van het hekje. Het haar is altijd piekfijn in orde en samen runnen zij de eettafel waar voor de rest nog negen dames aanzitten. Aan de andere tafel zitten de jongens met een paar meiden. Een meid heeft een koeien ring door haar neus en de ander draagt drett-logs. Deze tafel is hel en ik zal je uitleggen waarom. Er zijn paar dingen die mijn humeur volledig verknallen: 1. Regen tijdens het fietsen 2. Een slechte haardag en 3. Het horen eten van mensen. Nu is deze laatste van toepassing op tafel nummer twee. Ik kan er zo ongelofelijk pissig van worden. Waarom neemt iemand het recht in handen om mijn eetlust te bederven. Waarom moet ik horen wat er gegeten wordt en waarom moet ik horen dat je niet aan je glas water kan nippen, maar het volledig slurpt alsof je in dagen niets gedronken hebt. Wat is er mis met die Spanjaarden, is er een genetische aanleg voor het niet kunnen sluiten van de boven en onder lip? Er zijn wel eens mensen neergestoken om mindere zaken…
Men zegt, van fouten moet je leren. Ik zeg: Ben je van plan fouten te maken, neem dan een goede verzekering en eet soep aan de tafel! Want soep eten aan tafel helpt je veel tijd te besparen in het ziekenhuis en het medische centrum. Ook scheelt het een hoop gezeik met de Europeesche verzekering en je houd er geen ‘jugendstil achtige’ vormen aan over op je onderbeen.
Ondertussen ben ik verhuisd naar een nieuwe residentie. Een privé badkamer en balkon klonk zo slecht nog niet en kennelijk schijnt de ‘beschaafde’ Spanjaard toch te bestaan. Ik woon in een kippenhok met alleen maar meiden. Spaanse vrouwen maken heel veel lawaai. Ze zeggen dat het iets met temperament te maken heeft, iets wat wij duffe Nederlanders niet hebben en ook niet zullen begrijpen. Maar temperament is eigenlijk een volume knop. Draai h’m naar rechts en je bent Spanjaard, draai h’m naar links en je bent een kansloze Nederlander. Maar wat ook met temperament samen gaat is haar groei. Heel veel Spaanse vrouwen hebben een ontzettende haargroei op hun onderarmen. Dat is hier kennelijk heel normaal aangezien geen enkele vrouw moeite doet om het te verwijderen. Scheren, bleken, harsen, ontharingscrème het is tegenwoordig zo makkelijk, maar neen! Kennelijk hebben ze hier een sterke maag, moet ook wel door al die teringzooi die ze eten.
Ik woon aan de centrale winkelstraat die leidt naar Plaza Mayor. Beneden staat iedere dag een fluitspeler. Het is een junk met drie ringen door zijn neus en vijf door zijn oren. De rest week ik niet zeker… Met zijn getatoeëerde lijf blaast hij op een klein fluitje waar een leuke melodie uitkomt….Nouja leuk, in het begin in het leuk. Maar als je aaaaaaltijd datzelfde verschrikkelijke deprimerende suïcidale compleet verloederde deuntje hoort tussen 8 en half 10 ’s avonds, geloof me dan geniet je er niet meer van. En als je geluk hebt wilt hij tussen de middag ook nog wel een toegift van een uur geven. Dus ik tilde mijn bureau stoel op en gooide h’m over mijn balkon en kwam terecht op…Nee dit wilde ik graag doen ja, maar ik had ’t lef niet. Hij is ook maar een mens met vlees en bloed die zijn geld op een eerlijke manier probeert te verdienen …en het vervolgens opsnuift. Oké, volgende keer zal ik mijn bureaustoel wel naar beneden flikkeren.
Mijn sportschool is ronduit kansloos. De apparaten zijn veruit geen familieleden van Techno Gym en worden aangedreven door doorgeroeste kettingen. Alles kraakt en piept en de loopband is er voor diegene die suïcidaal zijn. Ik houd zelf heel erg van fietsen, maar ik schaam me werkelijk dood als ik op dat ding ga zitten. Het klinkt alsof een tank over het kiezelpad naar de voordeur van de buurvrouw rijdt. En dat 40 minuten lang. En mocht je in een sportieve bui zijn en de versnelling zwaarder willen zetten, dan stort het gebouw in. Dan maar naar de losse gewichten. Je zou denken dat daar vrij weinig mis mee kan zijn. Dus je hebt een soort handvat en aan weerszijde zitten ronde schijven die wat wegen. Wist je dat die schijven ook van de handvat afkunnen vallen?! Dat kan! En gelukkig heb ik dat deze keer niet zelf hoeven ondervinden. “Meneer met de grote bovenarmen, ik was u echt niet opzettelijk aan het uitlachen en ik wens u veel sterkte toe met uw grote teen’
Iedere sportschool heeft zo’n ‘all round’ zaal, aerobic, boksen, bejaarden fitness en zo ook mijn sportschool. Deze zaal mag iedereen gebruiken ook wanneer er geen lessen worden gegeven. De zaal is vrij centraal aanwezig en omgeven door glazen wanden, dus perfect amusement tijdens het bankdrukken. Zo namen er vorige week drie compleet kansloze figuren de zaal in beslag. Twee jongens die een poging deden tot dansen en een gast met een ‘Alain Clark’ petje op die zijn leven besteedt aan het spelen op de dwarsfluit. Nu was het idee dat de fluitspeler zou spelen en die twee andere dodo’s, die zouden er op gaan dansen. Maar er kwam al snel opspraak, want één van de twee dansers ,die sowieso homo is, moest zichzelf 20 minuten lang opwarmen doormiddel van een mp3 speler met ‘the greatest hits of ABBA’ en dat heeft de hele sportschool geweten. Met zijn lichtelijk erotische en zijn heupwiegende bewegingen was het voor de aanschouwer allang duidelijk dat deze jongen aan de andere kant van het hekje staat. Vervolgens ging ook die andere knul zich met de bewegingen bemoeien en de fluitspeler begon ook maar eens te blazen. Het was werkelijk het niveau van de jostieband waar normaal 25 verstandelijk gehandicapten voor nodig zijn, maar zij slaagde er met z’n drieën in om tot dit belachelijke resultaat te komen. Bedankt voor het schouwspel heren, maar liever niet tot ziens!
-
23 Mei 2012 - 17:33
Nico:
Jeeeej, een verhaaltje van Gwennos! Maar wel een beetje een pessimistisch verhaaltje... Zijn er ook leuke mensen in Spanje? :P
Hihi, ik hoop dat je het heeeel erg naar je zin hebt lieverd, nog 37 dagen! <3 -
23 Mei 2012 - 17:35
Joepskie:
:D -
23 Mei 2012 - 21:17
Marijke:
Gwenny wat heb je dit weer leuk geschreven, net of ik er zelf bij wa. Echt fantastisch.
Groetjes en veel liefs ook van Chris. -
24 Mei 2012 - 05:52
La Madre De Gwen:
Querida hija,
It has been a while, yes indeed. Verwen ons nog een paar keer met je hilarische verslagen voordat je verblijf erop zit. Ik heb op deze vroege ochtend weer vreselijk gelachen.
Chao amor mio.
Ps ben ook benieuwd naar je beschrijving van de penaltymisser van Robben -
24 Mei 2012 - 09:11
Le Padre:
lieve dochter,
wat een verhaal en wat een aggressie! ik zou die rod jongens met hun ongemanierde etensweize bond en blouw slaan; als de noot aan de man kompt, roup je gewoon maar je padre, hoor!
veel lievs, nog 38 (niet 37) dagen...
{4 -
24 Mei 2012 - 09:13
Rafael:
lieve kind,
kan het niet een beetje langer? je bent zo vlug uitgepraat...
komt er nog een nieuw stukje? wij in de hemel hopen het van harte! -
24 Mei 2012 - 13:36
Tessa:
I love it schattepop, maar het lijkt me toch ook wel weer gezellig als je thuis bent!
Tot snel xxxxx -
26 Mei 2012 - 15:33
Your Secret Lover:
Surfing the web I found your site. Your dad and mom told me about it, so at the first opportunity I surfed to it and read. Lovely stuff!
Hope to see you back in Holland and then we will eat pancakes (again :-)).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley